odmiana przez przypadki pies

2. zmęczenie, łamie cię w kościach i mimo pięknej. 3. kościach, że za mało. 4. wszystko rozejdzie się po kościach i on z. 5. kościach policzkowych zaczęła się. 6. ODMIANA RZECZOWNIKA "PIES" PRZEZ PRZYPADKI I LICZBY - kwietnia 22, 2017. Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w usłudze Twitter Udostępnij w usłudze nomor togel macau yang keluar hari ini. Miloszu zapytał(a) o 19:45 Odmiana przez przypadki "pięć" 0 ocen | na tak 0% 0 0 Tagi: rzeczownik Odpowiedz Odpowiedzi ThePytajnik997 odpowiedział(a) o 19:49 1. (M.) mianownik - Kto? Co? - pięć2. (D.) dopełniacz - Kogo? Czego? (Czyj?) - piątki3. (C.) celownik - Komu? Czemu? - piątce4. (B.) biernik - Kogo? Co? - piątkę5. (N.) narzędnik - Kim? Czym? - piątką6. (Ms.) miejscownik - O kim? O czym? - piątce7. (W) wołacz - (O!) - piątka! 0 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub Pies - Mianownik, Psa - Dopełniacz , Psu - Celownik, Psa. - Biernik, z Psem - Narzednik, o Psie - Miejscownik, Psie - Wołacz , Leaderboard This leaderboard is currently private. Click Share to make it public. This leaderboard has been disabled by the resource owner. This leaderboard is disabled as your options are different to the resource owner. Log in required Options Switch template Interactives More formats will appear as you play the activity. Rzeczownik odpowiada na pytania: kto? co? – np. tata, Maciek, kot, okno Określa: rzeczy – np. pisak, łóżko, spodnie. obiekty – np. dom, zamek. osoby – np. nauczyciel, fryzjer, Kasia. rośliny – np. trawa, tulipan, brzoza. zwierzęta – np. ryba, koza, wróbelek. zjawiska – np. burza, tęcza, grad. pojęcia abstrakcyjne – np. miłość, żal, złość. Rzeczownik jest odmienną częścią mowy. Odmienia się przez przypadki, liczby ODMIANA RZECZOWNIKA PRZEZ LICZBY Rzeczownik może występować: w liczbie pojedynczej, np. pies, dywan, w liczbie mnogiej, np. psy, dywany. ODMIANA RZECZOWNIKA PRZEZ PRZYPADKI Rzeczownik odmienia się przez przypadki. Odmiana polega na tym, że zmienia się końcówka rzeczownika i pytanie, na które od odpowiada. W języku polskim jest siedem przypadków a każdy z nich ma swoje pytania. PRZYPADEK PYTANIE PRZYKŁAD – liczba pojedyncza PRZYKŁAD – liczba mnoga Mianownik Kto? Co? poduszka, pies, poduszki, psy Dopełniacz Kogo? Czego? (nie ma) poduszki, psa poduszek, psów Celownik Komu? Czemu? (się przyglądam) poduszce, psu poduszkom, psom Biernik Kogo? Co? (Widzę) poduszkę, psa poduszki, psy Narzędnik Z kim? Z czym? (Idę) poduszką, psem poduszkami, psami Miejscownik O kim? O czym? (mówię) poduszce, psie poduszkach, psach Wołacz O! poduszka, pies poduszki, psy KAŻDY RZECZOWNIK MA OKREŚLONY RODZAJ PRZYKŁAD: rodzaj męski ( – (ten) brat, dom rodzaj żeński ( – (ta) dziewczynka, burza rodzaj nijaki ( – (to) dziecko, szczęście RZECZOWNIKI WŁASNE I POSPOLITYCH Rzeczowniki dzielimy na: pospolite (np. przedmioty, miejsca, uczucia,) własne np. imiona, nazwiska, miasta, rzeki, itp. własne– oznaczają konkretną osobę (imię, nazwisko) np.: Basia, Piotr, istotę żyjącą - zwierzę (imię psa, kota, papugi) np.: Azor, Mruczek, Zaza obiekt geograficzny – nazwy mórz np.: Morze Bałtyckie, Morze Jońskie, rzek (np.: Odra, Wisła); jezior (np.: Śniardwe, Mamry); gór (np.: Tatry, Rysy, Kasprowy Wierch) przedmiot martwy (np.: hotel – Marriott) pospolite – oznaczają pewne typy osób, zwierząt, roślin itp., a ich nazwy pisze się małą literą, np. dziewczynka, motyl, tulipan, ocean, rzeka (sam wyraz rzeka bez podania konkretnej nazwy rzeki, jakaś rzeka np. czysta rzeka), jezioro, morze Rzeczowniki własne piszemy wielką literą, a rzeczowniki pospolite małą literą. RZECZOWNIK – TEMAT I KOŃCÓWKA Rzeczownik odmieniany przez przypadki ma dwie części: temat i końcówkę. Temat to stała dla każdego rzeczownika część wyrazu, która w odmianie się nie zmienia, np. w odmianie rzeczownika Agnieszka tematem jest Agniesz: PRZYPADEK PYTANIE TEMAT KOŃCÓWKA Mianownik Kto? Co? Agniesz-ka ka Dopełniacz Kogo? Czego? (nie ma) Agniesz-ki ki Celownik Komu? Czemu? (się przyglądam) Agniesz-ce ce Biernik Kogo? Co? (Widzę) Agniesz-kę kę Narzędnik Z kim? Z czym? (Idę) Agniesz-ką ką Miejscownik O kim? O czym? (mówię) Agniesz-ce ce Wołacz O! Agniesz-ka ka Końcówka to zmieniająca się podczas odmiany część wyrazu, np. w odmianie rzeczownika Agnieszka końcówki są następujące: Mianownik Agniesz-ka Dopełniacz Agniesz-ki Celownik Agniesz-ce Biernik Agniesz-kę Narzędnik Agniesz-ką Miejscownik Agniesz-ce Wołacz Agniesz-ka ZAZNACZANIE KOŃCÓWKI ZEROWEJ W odmianie rzeczownika Andrzej, brak końcówki w Mianowniku liczby pojedynczej Mianownik Andrzej-ø Dopełniacz Andrzej -a Celownik Andrzej -owi Biernik Andrzej -a Narzędnik Andrzej -em Miejscownik Andrzej -u Wołacz Andrzej -u ø - brak końcówki zaznacza się przekreślonym kółkiem. WSKAZYWANIE TEMATÓW OBOCZNYCH. OKREŚLANIE OBOCZNOŚCI Oboczność to wymiana głosek przy odmianie rzeczownika przez przypadki. Tematy oboczne to postać tematu, w których zachodzi wymiana głosek. Najczęstsze oboczności w tematach rzeczowników to wymiana: r : rz np.: mur – murze, ó : o np.: rój – roje, ch : sz np.: mucha – muszka, ą : ę np.: ząb – zęba, k : c np.: kartka – kartce, lub wymiana twardej głoski na miękką g : gi np.: noga – nogi, t : ci np.: chata – chacie. ODMIANA RZECZOWNIKA O NIEREGULARNEJ ODMIANIE Rzeczowniki o odmianie nieregularnej mają inne formy w liczbie pojedynczej, a inne w mnogiej. ODMIANA RZECZOWNIKÓW O NIEREGULARNEJ ODMIANIE PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? rok lata Dopełniacz Kogo? Czego? roku lat Celownik Komu? Czemu? rokowi latom Biernik Kogo? Co? rok lata Narzędnik Z kim? Z czym? rokiem latami Miejscownik O kim? O czym? roku latach Wołacz O? roku! lata! PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? człowiek ludzie Dopełniacz Kogo? Czego? człowieka ludzi Celownik Komu? Czemu? człowiekowi ludziom Biernik Kogo? Co? człowieka ludzi Narzędnik Z kim? Z czym? człowiekiem ludźmi Miejscownik O kim? O czym? człowieku ludziach Wołacz O? człowieku! ludzie! ODMIANA RZECZOWNIKÓW Z KOŃCUWKĄ -UM Do tej grupy wyrazów należą rzeczowniki rodzaju nijakiego zakończone na -um, które odmieniają się tylko w liczbie mnogiej. PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? forum fora Dopełniacz Kogo? Czego? forum forów Celownik Komu? Czemu? forum forom Biernik Kogo? Co? forum fora Narzędnik Z kim? Z czym? forum forami Miejscownik O kim? O czym? forum forach Wołacz O? forum fora PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? akwarium akwaria Dopełniacz Kogo? Czego? akwarium akwariów Celownik Komu? Czemu? akwarium akwariom Biernik Kogo? Co? akwarium akwaria Narzędnik Z kim? Z czym? akwarium akwariami Miejscownik O kim? O czym? akwarium akwariach Wołacz O? akwarium akwaria PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? liceum licea Dopełniacz Kogo? Czego? liceum liceów Celownik Komu? Czemu? liceum liceom Biernik Kogo? Co? liceum licea Narzędnik Z kim? Z czym? liceum liceami Miejscownik O kim? O czym? liceum liceach Wołacz O? liceum licea PRZYPADEK PYTANIE LICZBA POJEDYNCZA LICZBA MNOGA Mianownik Kto? Co? centrum centra Dopełniacz Kogo? Czego? centrum centrów Celownik Komu? Czemu? centrum centrom Biernik Kogo? Co? centrum centra Narzędnik Z kim? Z czym? centrum centrami Miejscownik O kim? O czym? centrum centrach Wołacz O? centrum centra pies (język polski)[edytuj] wymowa: ​?/i, IPA: [pʲjɛs], AS: [pʹi ̯es], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j ​?/i znaczenia: rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy ( zool. Canis familiaris[1], zwierzę domowe; zob. też pies w Wikipedii ( samiec gatunku ( ( środ. łow. samiec lisa lub borsuka[2] rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy ( slang. obraź. policjant[3], żandarm lub milicjant ( daw. gw. więz. ajent policyjny[4] ( pejor. ktoś podły, oszukańczy (epitet wobec mężczyzny) odmiana: ( ( przykłady: ( Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. ( Cyrk Arena nie ukrywa: będą wielbłądy, konie, lamy, alpaki, słoń, osioł, psy[5]. ( Czy to jest pies czy suka? ( Psy stoją na patrolu. składnia: kolokacje: ( pies aportujący • pies asystujący • pies domowy • pies do towarzystwa • pies dowodny • pies gończy • pies łańcuchowy • pies myśliwski • pies obronny • pies opiekun • pies ozdobny • pies pasterski • pies podwórzowy • pies pokojowy • pies policyjny • pies pomocnik • pies pracujący • pies przewodnik • pies rasowy • pies ratownik • pies stróżujący • pies terapeutyczny • pies towarzyszący • pies wodny • pies wyścigowy • pies zaganiający • pies zaprzęgowy • wściekły pies • mieć psa • wyprowadzać psa na spacer • pies gryzie / warczy / szczeka / łasi się / merda ogonem synonimy: ( gw. warsz. skowyr; reg. pozn. kejter; reg. pozn. luńt; reg. białost. sobaka; fraz. czworonożny przyjaciel, stróż domu / domowego ogniska ( pała; neutr. policjant; pot. glina, gliniarz, kulson; żart. smerf ( hind[4], skieł[4] ( szubrawiec, łgarz antonimy: ( kot ( suka hiperonimy: ( zwierzę ( samiec hiponimy: ( kundel • daw. pejor. kundys • rasowiec • brytan • wilczur • sł. kres. podworotnik • kynol. francuski pies dowodny • francuski pies wodny • pies kanaryjski • pies z Majorki • pirenejski pies górski • portugalski pies stróżujący • pies górski z Appenzell • berneński pies pasterski • duży szwajcarski pies pasterski • australijski pies pasterski • afrykański pies na lwy • gładkowłosy pies aportujący • fryzyjski pies wodny • hiszpański pies wodny • portugalski pies wodny • portugalski pies dowodny • romański pies wodny • pies faraona • nagi pies meksykański • nagi pies peruwiański • przen. cerber ( zomol ( arcypies holonimy: ( psiarnia meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. psowate nmos, psiarnia ż, psiarczyk mos, psiarz mos, psica ż, psina ż, psiara ż, psiak mzw, arcypies m, psioczenie n, napsioczenie n zdrobn. piesek mzw, psiaczek mzw, psiątko n, psinka ż, pieseczek mzw, piesunio mzw, pieseł m zgrub. psisko n czas. psioczyć ndk., napsioczyć dk. przym. psi, psowaty, pieski, arcypsi przysł. psio, piesko związki frazeologiczne: być wyszczekanym jak pies • całować psa w nos • czuć się jak zbity pies • dobra psu i mucha • drzeć się jak pies z kotem / gryźć się jak pies z kotem / lubić się jak pies z kotem / zgodzić się jak pies z kotem / żreć się jak pies z kotem / żyć jak pies z kotem[6] • francuski piesek • gadu-gadu, a psy w krupach • jak pies w studni • jak psu z gardła wyjęty / wyciągnięty • lubić jak psy dziada w ciasnej ulicy • łgać jak pies • na psa urok • należy się jak psu buda / należy się jak psu zupa • ni pies, ni bies / ni pies, ni wydra / ni to pies, ni to bies • nie dla psa kiełbasa • odszczekać jak pies / wyszczekać jak pies • pies jebał • pies na baby • pies ogrodnika • pies łańcuchowy Darwina • pies Pawłowa • piesek salonowy • pies tańcował • pies ci mordę lizał • pogoda pod psem • psu na budę • psu oczy sprzedać • psy wojny • schodzić na psy / zejść na psy • srał to pies • tu leży pies pogrzebany • ubić jak psa • w marcu koty, w kwietniu psy, a dopiero w maju my • wierny jak pies • wieszać psy • wyć jak pies do księżyca • wyglądać jak zbity pies • zabierać się jak pies do jeża • zdechł pies zobacz też: przysłowia o psie etymologia: prasł. *pьsъ[7] ( źródłosłów dla pol. Psary[8] uwagi: zob. też pies w Wikicytatach ( gw. M. i W. lp „psi” ( zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki ( zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów ( samica psa: suka ( zwykle jest używana deprecjacyjna forma męskozwierzęca tłumaczenia: abazyński: ( ла abchaski: ( ала abenaki: ( adia, alemos aceh: ( asèë afar: ( kuta afrykanerski: ( hond ajmara: ( anu ajnoski: ( レエㇷ゚ (reep), セタ (seta) aklanon: ( ayam albański: ( qen aleucki: ( saglaq, saagla-x̂ algonkiński: ( animosh amharski: ( ውሻ (wəša), ከልብ (kälb) angielski: ( dog arabski: ( كلب m (kalb) arapaho: ( he3 asturyjski: ( perru awarski: ( гьой bambara: ( wulu baskijski: ( txakur; ( txakur ar; ( txakur bengalski: ( কুকুর (kukura), সারমেয় (sāramēẏa) białoruski: ( сабака (sabaka) bośniacki: ( pas m bretoński: ( ki bułgarski: ( куче n (kucze) buruszaski: ( huk cachurski: ( хва cebuano: ( ero chiński standardowy: ( 狗, 犬 (quǎn); ( 公狗 (gōnggǒu) chorwacki: ( pas m czamorro: ( ga'lagu czeczeński: ( жӀаьлин czejeński: ( oeškëso czeski: ( pes m dolnołużycki: ( pjas m duński: ( hund w; ( strissersvin n esperanto: ( hundo estoński: ( koer fenicki: ( 𐤊𐤋𐤁 (klb, kalb) fiński: ( koira francuski: ( chien m friulski: ( čhan m fryzyjski: ( hûn górnołużycki: ( pos, psyk grenlandzki: ( qimmeq gruziński: ( ძაღლი (dzaghli) gudźarati: ( કૂતરું n (kūtaruṁ), કૂતરો m (kūtarō) haitański: ( chen hausa: ( kare hawajski: ( ʻīlio hebrajski: ( כלב m (kelew) hindi: ( कुत्ता m (kuttā) hiszpański: ( perro m, choco m (zach. Argentyna) holenderski: ( hond ido: ( hundo inari: ( peenuv indonezyjski: ( anjing inguski: ( жӏали interlingua: ( can irlandzki: ( madra islandzki: ( hundur m japoński: ( 犬(いぬ) (inu) jawajski: ( asu jidysz: ( הונט m (hunt) joruba: ( aja kabylski: ( aqjun, aydi karelski: ( koira kaszubski: ( tósz m, pies m kataloński: ( gos m keczua: ( allqu, alqo, boliw. alqu; ( china alqo koreański: ( 개 (kae) kornijski: ( ky litewski: ( šuo m łaciński: ( canis m łotewski: ( suns m macedoński: ( куче n, пес m malajski: ( anjing, asu maltański: ( kelb m manx: ( moddey niemiecki: ( Hund m norweski (bokmål): ( hund m nowogrecki: ( σκύλος m, σκυλί n orija: ( କୁକୁର (kukura) ormiański: ( շուն (shun) pali: ( suṇa, suna, sunakha perski: ( سگ (sag) polski język migowy: portugalski: ( cão m; ( cão m północnofryzyjski: ( hün n pruski: ( sunnis m romski: ( rikono m rosyjski: ( собака ż (sobaka), пёс m; ( мент m ruanda: ( imbwa rumuński: ( cîine, câine samoański: ( maile sanskryt: ( कुक्कुर (kukkura), श्वन् (śvan), मण्डल (maṇḍala), मण्डलक (maṇḍalaka), शुनक (śunaka) sardyński: ( cane serbski: ( пас m slovio: ( sobak (собак) słowacki: ( pes słoweński: ( pes m; ( pes m somalijski: ( eey suahili: ( mbwa sycylijski: ( cani m szwedzki: ( hund w, vovve w, jycke w tabasarański: ( хуй tahitański: ( ʻūrī tajski: ( สุนัข ( tatarski: ( et tetum: ( asu tok pisin: ( dok turecki: ( köpek tuvalu: ( kulii / kulī tybetański: ( ཁྱི (khyi) udmurcki: ( пуны ukraiński: ( собака m, пес m umbundu: ( ombwa urdu: ( کتا (kuttā) uzbecki: ( it, kuchuk walijski: ( ci wepski: ( koir węgierski: ( kutya wietnamski: ( chó wilamowski: ( hund włoski: ( cane m; ( cane m zulu: ( inja źródła: ↑ Hasło „Canis familiaris” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. ↑ Hasło „pies” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 28, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 324. ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 231. ↑ 4,0 4,1 4,2 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297. ↑ Tychy i Mysłowice: NIE dla cyrków ze zwierzętami na nic, cyrki przyjeżdżają. ↑ Włodzimierz Wysoczański, Opozycja homo – animal z perspektywy reguł postępowania (na materiale frazemów wybranych języków), „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 84. ↑ Janusz Strutyński, Elementy gramatyki historycznej języka polskiego, wyd. dziewiąte, Wydawnictwo Tomasz Strutyński, Kraków 2002, s. 33. ↑ Hasło „Psary” w: Maria Malec, Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13857-2, s. 201. pies (język angielski)[edytuj] wymowa: IPA: /paɪz/ ​?/i znaczenia: rzeczownik, forma fleksyjna ( lm od: pie odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: rzecz. pie związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: pies (język hiszpański)[edytuj] wymowa: IPA: [pjes] ​?/i znaczenia: rzeczownik, forma fleksyjna ( lm od: pie odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: pies (język kaszubski)[edytuj] wymowa: znaczenia: rzeczownik, rodzaj męski ( zool. pies odmiana: przykłady: składnia: kolokacje: synonimy: antonimy: hiperonimy: hiponimy: holonimy: meronimy: wyrazy pokrewne: związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: źródła: W języku polskim rodzaj przypisany jest do większości części mowy. Rozróżnia się pięć rodzajów — trzy w liczbie pojedynczej oraz dwa w liczbie mnogiej. Liczba pojedyncza:• rodzaj męski (oznaczające istoty płci męskiej), np.: kot, robił, kolorowy itd.• rodzaj żeński (oznaczające istoty płci żeńskiej), np.: róża, rysowała, pozłacana itd. • rodzaj nijaki (charakterystyczna dla tego rodzaju jest końcówka fleksyjna -o), np.: boisko, mówiło, kochane itd. Liczba mnoga:• męskoosobowy (rzeczowniki odnoszące się do osób i zwierząt płci męskiej oraz męskiej i żeńskiej), np.: chodzili, sąsiedzi, niscy itd. • niemęskoosobowy (rzeczowniki odnoszące się do osób i zwierząt płci żeńskiej, przedmiotów, zjawisk i pojęć), np.: ubierały, królewny, mrożące itd.

odmiana przez przypadki pies